respiro
sostantivo maschile
/resˈpiro/

1 სუნთქვა; sentivo il suo respiro regolare მისი თანაბარი სუნთქვა მესმოდა;

2 ამოსუნთქვა; fino all'ultimo respiro უკანასკნელ ამოსუნთქვამდე; სიკვდილამდე;

3 ხანმოკლე შესვენება, სულის მოთქმა, პაუზა; non ho un attimo di respiro ერთი წუთი მოსვენება არა მაქვს; სულის მოსათქმელად ვერ ვიცლი; ◇ mancare il respiro ʘ სუნთქვა უჭირს; ჰაერი არ ჰყოფნის; mi manca il respiro სუნთქვა მიჭირს.